باران نم نم...

گرچه چون موج مرا شوقِ ز خود رستن بود

موج موجِ دل من تشنه ی پیوستن بود

یک دم آرام ندیدم دل خود را همه عمر

بسکه هر لحظه ، به صد حادثه آبستن بود

خواستم از تو به غیر از تو نخواهم ، امّا

خواستن ها همه موقوفِ توانستن بود

کاش از روز ازل هیچ نمیدانستم

که سقوطِ ابدم در پی دانستن بود

چشم تا باز کنم فرصت دیدار گذشت

همه ی طول سفر یک چمدان بستن بود...

(قیصر امین پور)