دستهای کودکی من کوتاه است از سجاده هایی که تسبیح انگشتانش،تو را دل دل می کند...
یکی دارد حاشیه ی دستان مرا بهم می بافد،کنار تمام واژه هایی که وامدار دیروزند
و تا فردا هی باید خود را به دار قالی هایی بکشند که؛
رج به رج بوی گامهای تو را ریشه می زنند...
+میگه نخ تسبیح خودسازی(محور اصلی)مبارزه با هوای نفس...
پناهیان میگه...بالای منبر مسجد دانشگاه امام صادق(علیه السلام)...
گفته بود که مدادش را تیز تیز کرده است...
گفته بود که تمام و کمال همه را نوشته است...قول داده بود اصلا!!!
گفته بود جمله به جمله را در ذهن خود تکرار کرده است،خوانده است،بعدا نوشته است؛
"ادب آداب دارد_ادب آداب دارد_ادب آداب دارد"...
گفته بود که بَلد شده است...
اما...ظاهرا اینها رو هم همانند خیلی چیزهای دیگر،دروغ گفته است!!!
.........................................
+...؟!!!
++بَسه!!!
+++خدایا...
ما مصادف شدن آغاز شعبان ونیمه ی شعبان رو با روز جمعه به فال نیک گرفتیم...
رحمانا...
میشه امسال عیدیمون رو ظهور منجی قرار بدید؟!!!
ان شاءالله...
"اللهم عجل لولیک الفرج"
حالا که ورق ها همگی رو شده اند
سرخورده از این همه تکاپو شده اند
گیریم کسی کلید را پیدا کرد
درهای جهان قفل از آن سو شده اند!!!
...............
+"هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب" نام وزن قالب رباعی در نظام عروضی قدیم ماست و
از نظر ارکان معادل؛
((مفعول و مفاعلن مفاعیلن فع))
می باشد.
هزج:سراییدن سرود طرب انگیز،آواز با اندکی گرفتگی گلو...
مثمن:هشت شده،هشت تا شده،دارای هشت رکن...
اخرب:شکافته گوش،سوراخ کرده گوش...
مکفوف:نابینا،نابینا کرده...
مجبوب:ساده کرده،بریده...
