داستان نویس...
تا دو شنبه وقت دارم که یک داستان بنویسم...اونم با یک موضوع از پیش تعیین شده...درست مثله انشاهای بچگیمون!!!
همیشه نوشتن رو دوست داشتم...اما موضوعی نوشتن رو نه!!!
اعتقاد داشتم و دارم که نوشته خودش باید بیاید و متولد شود نه اینکه من به زور خلقش کنم!!!
استاد کلاس می گه خاص می نویسی اما نمیشه اسمش رو بذاریم داستان...می گه قلمت عجیبه...میگه عجیبه اما روون...
میگه ذاتا نویسنده ای...اما ازون نویسنده هایی مخاطبینشون برای فهم مطالبشون باید هوش و توان فکری خاصی داشته باشند...
طیطی کلاس(این اسمی هستش که یکی از دوستانم روی هم کلاسی بنده خدای ما گذاشته)هر جلسه بعد از اتمام داستان من رو به همه میگه خوب بود ولی من که چیزی نفهمیدم...این جاست که دوست داری جوابی به او بدهی که برود با برفهای سال بعد بر درختی فرود بیاد...شاید همونجا گنجیشکا به فرزندی قبولش کردند و ما هم از شر تیکه هاش راحت شدیم...
به قول همون دوستم:والا به خدا!!!
من که قبلن گفتم خوب می نویسید
و اما تیکه ها
اهمیت ندید
حتی فوت هم نکنید چه برسد به شوت