باران نم نم...

دستهای کودکی من کوتاه است از سجاده هایی که تسبیح انگشتانش،تو را دل دل می کند...

یکی دارد حاشیه ی دستان مرا بهم می بافد،کنار تمام واژه هایی که وامدار دیروزند

و تا فردا هی باید خود را به دار قالی هایی بکشند که؛

رج به رج بوی گامهای تو را ریشه می زنند...

+میگه نخ تسبیح خودسازی(محور اصلی)مبارزه با هوای نفس...

 پناهیان میگه...بالای منبر مسجد دانشگاه امام صادق(علیه السلام)...